«… εκεί που, πραγματικά, τα δεσμά του χρόνου λύνονται κι η ίδια η βαρύτητα της γης αισθάνεσαι ν’ αντισταθμίζεται σαν από ισχυρή ουράνια έλξη, έτσι που όλα τα πράγματα ν’ αποχτούν μιαν απίστευτη αλαφράδα και μια επιμηκυντική κατά τα ύψη παραμόρφωση, σαν άλλα νυχτερινά πλάσματα του Θεοτοκόπουλου, είναι, χωρίς αμφιβολία, στον κόλπο της Γέρας.

Ο πλατύς μαλακός δρόμος από κοκκινόχωμα που σε πάει “ απ’ τσ’ γύρ’ ”, όπως λένε οι ντόπιοι, στα πέντε ονομαστά χωριά του αποτελεί ένα είδος προτελευταίο σκαλοπάτι στους απέραντους κλιμακωτούς ελαιώνες που ζώνουν απ’ όλες τις πλευρές και πλαισιώνουν το αναστραμμένο, το γιγάντιο, το ψιλοδουλεμένο στο ασήμι, το θριαμβευτικό κάτοπτρο της στρογγυλής αυτής θαλάσσης….»

 

Ο κόλπος Γέρας, με επιφάνεια 42τ. χλμ. έχει πολύ στενό στόμιο, και όχι τελείως ευθύγραμμο με αποτέλεσμα όποιος πλέει στο εσωτερικό του έχει την εντύπωση ότι βρίσκεται μέσα σε μια λίμνη. Ο βυθός του αποτελείται από λεπτά φύκια και μεγάλη συγκέντρωση πλαγκτού και είναι ιδιαίτερα γνωστός για τα νόστιμα οστρακοειδή που έχει…τα νερά του είναι δροσερά αν και «κλειστός» και καθαρά καθώς παρακολουθούνται τα τελευταία χρόνια με τακτικές καταγεγραμμένες δειγματολειψιές.