Οι θερμές πηγές της Λέσβου ήταν πολύ γνωστές από την αρχαιότητα και χρησιμοποιούντο ως ιαματικά λουτρά. Η ιαματική πηγή «ΘΕΡΜΑ», όπως δηλώνει και το όνομά της (Αιολική διάλεκτο) ήταν σε χρήση από την αρχαιότητα, όπου σύμφωνα με την παράδοση, εκεί λούζονταν οι αρχαίες Λέσβιες όταν διοργάνωναν τα καλλιστεία τους στον γειτονικό ναό της Ήρας.

Τον 18ο αιώνα ο Χουσεΐν καπετάν πασά, έχτισε δεξαμενή ικανή να περιλάβει 10 έως 12 άτομα και επιδιόρθωσε το κτίριο για αυτούς που περίμεναν να κάνουν χρήση των λουτρών. 

Διάφοροι γνωστοί περιηγητές της εποχής επισκέφθηκαν τα λουτρά και έγραψαν μεταξύ άλλων:

Ο Olivier G., που επισκέφθηκε τα λουτρά το 1794, τα αναφέρει ως πολύ δημοφιλή: «Τα νερά της πηγής τα εκτιμούν πολύ οι κάτοικοι της Μυτιλήνης. Τα θεωρούν ορεκτικά και πηγαίνουν εκεί να πιούν και να λουστούν, ώστε να ανακουφιστούν από διάφορες χρόνιες παθήσεις. Ο Χουσεΐν καπετάν πασάς έχτισε πριν λίγο καιρό μια δεξαμενή που χωράει δέκα δώδεκα άτομα. Επιδιόρθωσε ακόμα το κτίριο που κάθεται ο Τούρκος λουτρατζής».

Ο γνωστός περιηγητής J. Dallaway (1763-1834), επισκέφτηκε τα λουτρά το 1797 και έγραψε επί τούτο: «Στα βόρεια του κόλπου υπάρχει μια από τις πολλές θερμοπηγές στο νησί, που χρησιμοποιείται για λουτρό μόνο από τις Τουρκάλες, όταν αρρωσταίνουν. Πηγάζει από κάποιους βράχους με θαυμαστό τρόπο, όπως εκείνη του Αγ. Βικεντίου στο Μπρίστολ».

Στα τέλη του 19ου αιώνα, προστέθηκε επιπλέον όροφος επάνω από το κτίριο των λουτρών που χρησίμευε ως ξενοδοχείο και ως χώρος υποδοχής των λουόμενων, όπως φαίνεται και στην παρακάτω φωτογραφία: